در جستجوهای انجام شده سندی خطی از وصیتنامه شبخ عبدالحسین تهرانی یافت شد که مربوط به پایگاه اسناد ملی است و دسترسی به آن برای همه امکان پذیر نیست.
اما در گنجینه اسناد، متن و تصویر وصیت نامه ای مربوط به ایشان درج شده که بخط شکسته نستعلیق املا شده است. این وصیتنامه در بیستم رمضان ۱۲۸۶ نوشته شده.
از نکات مهم این وصیتنامه، تذکر به غفلت زدایی انسان از مرگ است:
بر عالم خبیر و هردانای با تدبیر که دیده بصیرتش بکحل الجواهر ایمان و ایقان مکحول گشته پوشیده و مخفی نخواهد بود که دار فانی سرای اقامت جاودانی نبوده و هر فردی از افراد بشر که از کتم عدم پا به عرصه وجود نهاده لاعلاج شربت ناگوار مرگ نوشیده و لباس مصیبت ممات را پوشیده و قامت قابلیتش از تندباد اجل به خاک هلاک افتاده چنانکه خلاق عالم به پیغمبر مکرم خود خبر داد که انک میت و انهم میتون و در جای دیگر در کلام مجید خود فرموده کل نفس ذائقه الموت، بنابراین شخص عاقل کامل باید در تدبیر امور سفر آخرت خود باشد و اسباب سفر و توشه و زاد و راحله خود را معین نماید و اسباب این سفر جز اعمال حسنه و وصیت به اعمال خبر نخواهد بود.
در ادامه وصیتنامه، نسبت به ثلث اموال، کتب، فرزندان و مدرسه مسجد ساخته شده، امور عتبات و طلاب سفارش می شود.
- تخصیص هزینه برای ازدواج سه فرزند شیخ، تعیین وصی برای حفظ اموال فرزندان صغیر، قرار دادن کتب -از بخش ثلث اموال- در اختیار طلاب برای استفاده،اختصاص هزینه ای از ثلث اموال برای بجا آوردن حج استیجاری توسط شخصی مومن، تعیین وصی برای نظارت بر امور عتبات که تا زمان حیات،شیخ مسولیت ساخت و ساز آن را داشت، از مفاد وصیت نامه ایشان است.
متن این وصیتنامه منسوب به شیخ عبدالحسین تهرانی، در ادامه آمده است.
آیت الله شیخ عبد الحسین تهرانی وصیتنامه ,اموال ,امور ,تهرانی ,عبدالحسین ,وصیت ,امور عتبات ,وصیت نامه ,عبدالحسین تهرانی منبع
درباره این سایت