مسجد شیخ عبدالحسین تهرانی و حوالی آن، بر اساس آماری که در دوره ناصری از تهران گرفته شده به شخصی به نام نایب رجبعلی سپرده شده بود. اداره مدرسه از متولیان این مسجد و مدرسه، مرحوم احتشام الشریعه و از متولیان مدرسه، مرحوم شیخ عباسعلی اسلامی و مرحوم محسنی بودند. هم اکنون سیدباقر خسروشاهی متولی امور مدرسه است. در دهه های پیشین افرادی همچون اسکویی، اتفاق ها (حاج فرج آقا، حاج عبدالکریم و حاج کریم)، حاج آقا بزرگ ناظم تبریزی، حاج عباسعلی بازرگان، حاج محمد آقا سرابچی، حاج حسین شایسته، رفیع زاده، حاج علی قناد، حاج محمدحسن خاله اوغلی، حاج سیداحمد زعفران چی و فتوت ها، امور مسجد را اداره می کردند. در حال حاضر مسجد تحت نظر اداره اوقاف و به وسیله عده ای از هیئت امنای آن اداره می شود.

البته در دوران قاجار و اوایل دوران رضاخان اداره مسجد و مدرسه یکی بود، اما در اواخر دوره رضاخان از هم جدا شد و فعالیت شان مستقل است. این مسجد دو وقف نامه به تاریخ های ۱۲۷۶ ق و ۱۳۲۵ ق دارد. وقف نامه مورخ ۱۲۷۶ ق اشاره دارد به اینکه ۱۳ باب دکان واقع در راسته بازار جدید دارالخلافه تهران را، امیرنظام در زمان خود بنا کرده و گفته بود تا در سهم والده اش مقرر شود. امیر وصیت کرد که درآمدهای دکان های مادرش نیز به صورت مصالحه نامه به شیخ عبدالحسین تهرانی انتقال یابد. شیخ عبدالحسین نیز آنها را به همه شیعیان وقف کرد تا ثواب آن به روح مادر امیرنظام برسد. واعظان، مدرسان و امامان جماعت از جمله واعظان این مسجد می توان به سیدجمال واعظ اصفهانی اشاره کرد که معمولا در ماه های صفر و محرم وعظ می کرد. از آنجا که منزل سیدجمال واعظ نزدیک مسجد بود لذا این مسجد در واقع مرکز عملیات سید و محل اصلی نطق و موعظه او شده بود. از دیگر واعظان این مسجد سیدعلی یزدی بود. برخلاف سیدجمال واعظ، وی با مشروطیت و مشروطه طلبی میانه خوبی نداشت و در سخنرانی هایش از آن بد می گفت. از مدرسان پیشین این مسجد مرحوم حاج میرزا مهدی انگجی و مرحوم شهرستانی بودند. همچنین اسدالله بادامچیان از اعضای هیئت مؤتلفه اسلامی در دوران نهضت امام از مدرسان ادبیات عرب این مدرسه بود.

 

-----------------

منبع: ایرانم زیباست